پارگی شبکیه | مراقبت‌های بعد از عمل پارگی شبکیه
پارگی شبکیه
پارگی شبکیه یا Retinal Detachment از جمله بیماریهای مربوط به چشم است؛ چند حالت دارد که بعضی از آنها رایج‌ترند. به طور کلی اتفاقی است که معمولاً در سنین بالا، در اثر ضربه به چشم، صورت یا سر، نزدیک‌بینی شدید، وجود تومور داخل چشمی، سابقه‌ی جراحی چشم، سابقه‌ی این عارضه در فامیل، سابقه‌ی آب مروارید، و یا دیابت رخ می‌دهد.
در کودکی و جوانی زجاجیه، قوام زیاد و اتصالات محکمی به شبکیه دارد و طبیعتاً تحرک زیادی ندارد و با فشاری که به شبکیه وارد می‌کند آن را سر جای خود، چسبیده به دیوار خارجی چشم نگه می‌دارد. با افزایش سن، زجاجیه قوام خود را از دست می‌دهد و شل و آبکی می‌شود. در نتیجه، هم میزان حرکت آن زیاد و هم اتصال آن به شبکیه سست می‌شود. در این حالت معمولاً بخش‌های عقبی زجاجیه از شبکیه جدا می‌شود. جداشدگی زجاجیه‌ی خلفی فقط باعث ایجاد حالت مگس‌پران یا یک سایه‌ی متحرک در میدان بینایی است، اما گاهی هنگام جدایی زجاجیه از شبکیه، بخشی از شبکیه هم کشیده شده و پارگی یا سوراخ در آن ایجاد می‌شود. به این حالت، پارگی شبکیه می‌گویند.
از مهم‌ترین علام پارگی شبکیه احساس جرقه در چشم، دیدن اجسام شناور یا مگس‌پران، موج دار دیدن اشیاء، دیدن سایه یا چیزی شبیه پرده جلوی چشم، تاری دید و کاهش دید ناگهانی است. در صورت مشاهده‌ی این علائم باید موضوع را جدی گرفت و در کمترین زمان ممکن به پزشک مراجعه کرد.
جهت مطالعه ادامه مطلب به لینک زیر مراجعه کنید :
